W Portalu Uczestnika, serwisie internetowym prowadzonym przez Komisję Europejską, pojawiła się wiadomość dotycząca sytuacji uczestników programu HORYZONT 2020 pochodzących z Wielkiej Brytanii. Informacja ta ma wpływ także na losy konsorcjów projektowych z udziałem Brytyjczyków.

Według opublikowanego komunikatu, do czasu opuszczenia Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię, prawo UE stosowane będzie zarówno wobec jak i na terenie tego państwa. Dotyczy to także zdolności podmiotów do uczestniczenia w działaniach programu HORYZONT 2020 oraz otrzymywania funduszy na realizację działań projektowych. Jeśli jednak W. Brytania przestanie być częścią UE w czasie trwania projektów, w których bierze udział i nie zawrze porozumienia zapewniającego kontynuację warunków udziału podmiotów brytyjskich w programach ramowych, wówczas nie będą one dłużej uprawnione do otrzymania finansowania ze środków unijnych (nawet gdyby możliwa była kontynuacja ich udziału) lub zostaną zobowiązane do opuszczenia projektu na podstawie art. 50 umowy o grant.

Aktualizacja: Stanowisko Wielkiej Brytanii z marca 2018 r.

Wielka Brytania przedstawiła swoje stanowisko do 9. Programu Ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji. Ustanawiając swoje cele na drugim etapie negocjacji, Wielka Brytania potwierdziła, że chce uczestniczyć w przyszłych programach ramowych, a także być członkiem agencji UE.

– Wielka Brytania chce daleko idącej umowy badawczej z UE i pozostania członkiem agencji UE po Brexicie – zadeklarowała premier Theresa May, przed rozpoczęciem drugiej fazy negocjacji, dotyczących przyszłości stosunków handlowych.

Londyn chce również zostać członkiem stowarzyszonym regulatorów branżowych, w tym Europejskiej Agencji Leków (EMA), Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) i Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA). – Oczywiście oznaczałoby to przestrzeganie zasad tych agencji i wniesienie odpowiedniego wkładu finansowego – powiedziała szefowa brytyjskiego rządu.

Chociaż zobowiązanie do wycofania się z cywilnej agencji nuklearnej Euratom było jednym z pierwszych ruchów procesu Brexit, May apelowała w przemówieniu w ubiegły piątek o ścisłą współpracę w tej dziedzinie w przyszłości.

Ale May potwierdziła również, że Wielka Brytania opuści jednolity rynek i unię celną. Chociaż Bruksela uznaje wkład, jaki kraj ten wnosi do europejskich badań, nie jest gotowa pozwolić Wielkiej Brytanii na wybranie części członkostwa w UE, które jej się podoba, a odrzucenie reszty.

Wielką przeszkodą dla UE będzie pragnienie Wielkiej Brytanii nawiązania nowych relacji handlowych, które miałyby utrzymać otwarty dostęp do rynku UE. Zdaniem Theresy May, żadna z istniejących umów handlowych UE z krajami trzecimi, takimi jak Norwegia i Szwajcaria, nie jest odpowiednim modelem, ponieważ umowy te wymagają, aby kraje dokładały się do budżetu UE, nie dając prawa głosu w sprawie zasad. Z drugiej strony umowa handlowa, taka jak umowa między UE a Kanadą lub warunki Światowej Organizacji Handlu, znacznie zmniejszyłaby dostęp Wielkiej Brytanii do rynków UE27.

Celem Londynu jest uzgodnienie „możliwie najszerszego i najgłębszego partnerstwa” obejmującego więcej sektorów i współpracującego w większym stopniu niż jakakolwiek inna umowa o wolnym handlu. Dlatego, zdaniem szefowej brytyjskiego rządu, „musimy wyjść poza precedensy i znaleźć nowe rozwiązania”.

Przemówienie premier May nie złagodziło sceptycyzmu Brukseli wobec brytyjskiego podejścia typu „pick-and-mix” do rozmów.

Michel Barnier, główny unijny negocjator w sprawie Brexitu, powiedział, że z zadowoleniem przyjmuje jasne stanowisko zaprezentowane przez brytyjską premier. Wkrótce przedstawi on ramy stanowiska negocjacyjnego UE do drugiego etapu rozmów dotyczących wyjścia Wlk. Brytanii z Unii oraz okresu przejściowego po Brexicie.

Oficjalnie Wielka Brytania miała opuścić Unię Europejską 29 marca 2019 r.